20 juli 2009 De jaarlijkse barbeque was al lang tevoren gepland op 17 juli. Het mooie weer leek immers geen einde te kennen. Helaas waren de voorspellingen voor juist die zaterdag dramatisch. Omdat H buiten met zijn band wilde spelen, was droog weer een voorwaarde. Na lang twijfelen: we wagen het erop. Nauwelijks tijd om van alles voor te bereiden. De hele volgende dag stond de buienradar op het beeldscherm. Onze hoop dat het na vijfen niet meer zou regenen nam toe. Door de hulp en het enthousiasme van onze gasten en het uiteindelijk toch doorbrekende zonnetjes, werd het een fantastisch feest!
Zonder Marco, die de hele avond de BBQ bediende, hadden we het niet gered. Zonder Esther die drankjes verzorgde en opruimde evenmin. Ook Yamoen hielp flink mee. Annet had de fruitingrediënten voor witte sangria meegenomen. Een lekker, maar gevaarlijk sterk drankje. En Esther nam een watermeloen mee die al dagenlang gevuld was met wodka.
Toen Annet en Loes spontaan de band kwamen versterken, was het feest helemaal compleet. Het was alle inspanningen meer dan waard. En vandaag is alles gewoon weer opgeruimd en netjes. Wat het achteraf helemaal bijzonder maakt, is dat het de laatste avond was dat Gerard, levenslange liefde van Loes, die avond zijn laatste échte goed avond had. Op 9 oktober dat jaar zou hij overlijden.

27 augustus 2009 60 jaar getrouwd, o, wat een feest 60 jaar getrouwd, het lijkt wel een wild beest, we gaan op een boot we zijn zo blij en jij hoop ik ook. Dat was zo ongeveer het liedje dat Olivier, de jongste kleinzoon van mijn ouders op hun 60-jarig huwelijk zong. Voor de wet waren ze in juni al 60 jaar getrouwd dus op 9 juni ontvingen ze al felicitaties van de koningin en bloemen van de burgemeester en het bejaardentehuis. Wij kinderen kenden deze datum niet eens. Ze mochten tot hun kerkelijk huwelijk ook niet bij elkaar wonen. En eindelijk, bijna drie maanden later was het dan zover.
		We hebben het gevierd met een boottochtje over de Vecht. Mama probeerde de dag ervoor er nog onderuit te komen, ze was doodsbang omdat ze niet kan zwemmen. Op de dag zelf was daar niets van te merken. Zus W had haar mooi opgemaakt en ze heeft alleen gestraald van geluk. Voor papa was het jammer dat er maar één broer aanwezig was. Tja, als je zó oud bent... Aanvankelijk was het even wennen. We zagen elkaar de laatste tijd alleen maar op begrafenissen. Maar toen pa gebak knoeide en W met een eigengefabriceerde tweepersoons slabber pakte, was het ijs gebroken. De wijntjes deden de rest. Zelf zat ik voornamelijk op het achterdek, wat er zich allemaal afspeelde in de boot heb ik niet meegekregen. Op het achterdek sprak ik veel met tante T, pas weduwe. Op zo’n feest mis je je man natuurlijk extra, en dat gold zeker ook voor W. Wat niet wegnam dat er flink gezongen werd. Zus T gooide opeens Jaap Fischer in de strijd. De tantes T en L kenden hem niet maar waren ervan gecharmeerd, dus we werkten zo’n beetje zijn hele oeuvre af. Langzaamaan werd het een dolle boel op het achterdek. Een cadeau, zo’n mooie, stralende en vrolijke dag. Die neemt niemand ons meer af.
Het hele gezin (ook al zie je ze niet allemaal) op het achterdek van de boot.

4 december 2009

Zomaar wat bijpraten. Vandaag zag ik bij het zebrapad voor de Hema in Linnaeusstraat een mooi staaltje van integratie. Er stonden drie klaarovermoeders, ik wist niet eens dat ze nog bestonden. Deze drie hadden allen het beruchte hoofddoekje om. En ze stonden er niet alleen voor kinderen. Iedereen die wilde oversteken maar het automobilistengedrag niet vertrouwde, werd vriendelijk naar de overkant begeleid. De hoofddoekjes brengen Nederlanders fatsoen bij!

Thuis was er in de mailbox een mail van De Amstel verandert. Ze hebben de e-Participatie Award gewonnen! Daarnaast kwam De Amstel Verandert als winnaar uit de bus vanwege de manier waarop e-participatie intrinsiek deel uitmaakt van beleidsvorming en beleidsuitvoering van het stadsdeel Oost-Watergraafsmeer en het projectbureau Wibaut aan de Amstel. Ook noemde de jury in haar rapport de zogeheten multi-channel benadering die is toegepast, onder meer door ook bijeenkomsten te organiseren.

Het was ook zonder meer een boeiend fenomeen om iedereen in de gelegenheid te stellen zijn visie via het internet kenbaar te maken. Natuurlijk waren er soms wat heftige woorden op elkaars zienswijzen, maar over het algemeen verliep de discussie, zowel via het web als tijdens de genoemde bijeenkomsten, bijzonder beschaafd. H was er meteen al volenthousiast over. Hij noemde het een unicum en een inspraakprocedure vóór de inspraakprocedure. Zelf heeft hij veel tijd gestoken in onderzoek naar de diverse beleidsbeslissingen. Op basis daarvan kan de deelraad het zich absoluut niet meer permitteren het oeverbos te vernietigen. Een van zijn begrippen in de discussie was 'biodiversiteit'. Het geval wil dat de Verenigde Naties 2010 hebben uitgeroepen tot het jaar van de biodiversiteit! De deelraad heeft toegezegd er alles aan te doen om bij te dragen aan dit thema. H heeft daarvoor uitbundig dank en trots uitgesproken en vervolgens natuurlijk aangetoond hoe divers het bioleven in ons Oeverbos is!
Nu is het maar afwachten of de prijs alleen de aanpak geldt of dat het stadsdeel ook inderdaad iets gaat doen met de ingebrachte ideeën!
Overigens, hier http://www.deamstelverandert.nl/ideeen/deelnemers staat iedereen die iets heeft bijgedragen vermeld met naam en bijdrage. Hartverwarmend om te zien dat er veel familieleden bij staan!

Woensdag 24 december 2009
Wat een leuke dag vandaag. Erg druk omdat iedereen de kerstboodschappen tot het laatst heeft uitgesteld in de hoop op beter weer. En toch overal vrolijke, verwachtingsvolle mensen.

In de vroege avond gingen we weer eens naar de lichtjesnacht op Zorgvlied. H. had eerder die dag het graf van Kitty, zijn moeder, al sneeuwvrij gemaakt. Het leek weer drukker dan anders. Overal vuurtonnen en allerlei soorten lamp- en kaarslicht op de doorgaande paden. Maar dat alles nu tegen een witte achtergrond. Zo mooi heb ik het nog nooit gezien. Eerst hebben we een kaarsje neergezet bij Kitty. Daarna eentje bij het monument voor ‘De Vader’, een plaats waar je terechtkunt als er geen graf is. Die was voor Albert. Ik was er even stil van. En heel erg blij dat W. niet thuis is overmorgen.
We hebben nog een tijdje naar het graf van G gezocht. Niet in de verwachting dat we het zouden vinden, maar het was zo lekker lopen daar. De meeste graven hadden natuurlijk geen lichtjes, maar andere daarentegen heel veel. Bij sommige graven werden vuurpijlen en sterretjes afgeschoten, bij andere heteluchtballonnen. En er was het graf waar een jonge vrouw helemaal alleen bij stond, op de terugweg stond ze er nog steeds, roerloos.
Kerstmis heeft me nooit veel gezegd, ik was alleen maar blij met de vrije dagen. Naar de lichtjesnacht op Zorgvlied gaan, komt voor mij het allerdichtst bij het ware kerstgevoel.

Zaterdag 26 december 2009
Papa’s 91e verjaardag werd weer bij M. en F. gevierd. We waren niet met heel veel mensen. W. en S. zaten lekker in Valencia en behalve de thuiswonende kinderen waren er geen andere kleinkinderen van pa. Als gast van tante H. was tante B. er wel bij deze keer. Het kleinere gezelschap maakte het mogelijk om met iedereen wel even wat woorden te wisselen. Er zijn vaak uitbundige familiebijeenkomsten geweest. Nu niet. Het was rustig, aangenaam en warm. Gewoon fijn samenzijn.