Knut Hamsun – Mysteriën |
||||||
Ik weet niet goed wat ik met dit boek aanmoet. De hoofdpersoon is een vreemde man. Hij stapt op een dag van een schip omdat de vlaggetjes in het stadje waarin hij aankomt hem plezier doen. Die vlaggen zijn er ter gelegenheid van de verloving van juffrouw Dagny Kieland met luitenant Hansen. |
Uitgeverij De Geus, Uit het Noors vertaald door Marianne Molenaar |
Nagel is wanhopig. Maar het volgende moment weer in-gelukkig. Zijn stemming, die toch al van heel hoog naar heel laag kon gaan, wisselt in toenemende mate. Hij wordt steeds gekker en besluit zijn flesje blauwzuur te gebruiken. Een erg mooie scène. Meteen na het inslikken ervan krijgt hij vreselijke spijt, wringt zich in alle bochten om aan de dood te ontkomen. Dat wordt gevolgd door berusting, de berusting die er uit bestaat dat het hem na zijn dood zal lukken om een engel zover te krijgen om Dagny allerlei mooie dingen in te fluisteren. De titel van het boek is Mysteriën. Een mysterie is het. Wat heeft die arme Minuut gedaan dat het slecht met hem moet aflopen? Wat is de betekenis van de ijzeren ring, hoe komt ie eraan? Waarom kan hij niet wachten of de voorspelling van die ring uitkomt? Ik heb me suf geprakkiseerd over het fenomeen Nagel. Hij is totaal onaangepast. Hij gaat overal tegenin. Hij laat zich niet voorstaan op goede daden. Veel daarvan snap ik: je niet laten leiden door de goegemeente, niet jezelf op de borst kloppen, kritisch blijven in je eigen mening. Maar Nagel gaat daarin wel erg ver. Slotconclusie: ondanks dat ik veel niet snap, heb ik het toch met plezier gelezen. Beter gezegd: met verbazing, ergernis en mededogen. Ik zal Nagel niet snel vergeten. |
Joanne Harris – Five Quarters of an Orange |
||||||
Dat boek stond in de gang van ons appartement. Ik ben er doorheen gesneld. ’s Middags begonnen en ’s nachts doorgegaan totdat ik het uit had. Het sprak me erg aan en ik wilde achter het geheim komen.
Dat Duitsers kinderen gebruikten om zichzelf te verrijken was een heel nieuw concept voor me. Zou het echt gebeurd zijn? Waarom niet? Vast wel. Dat je als jong meisje zó ver kunt gaan in een jeugdliefde dat je je moeder martelt met sinaasappels kon ik vanuit mezelf niet (meer) navoelen. Verder een spannende vertelling met daarnaast een erg mooie liefde, en dat op 65-jarige leeftijd! |
New York: Morrow, 2001, 404 pp |
Van het erfenisverhaal snapte ik niet veel, maar misschien sliep ik ook al bijna. Ik begreep dat moeder na de tragische gebeurtenissen en het verbranden van haar huis terugging naar haar geboorteland en dat haar kinderen haar daarna niet meer hebben gezien. Maar in het begin lijkt het dat de hoofdpersoon wel aanwezig was bij dat sterven. De erfenis zelf kan natuurlijk goed per post en afgevaardigden geregeld zijn. Nu ja, is niet belangrijk en ik kan het niet meer nagaan want ik heb het boek weer teruggelegd. September 2009 |
Daniel Hecht - Tot op het bot |
||||||
Ik vond er niets aan. Korte inhoud: er wordt een skelet gevonden dat weliswaar van een mens is, maar ook wel veel afwijkingen vertoond. Ze noemen het zo lang 'de wolfman'. Een van de personages heeft drie grote honden, er zijn moorden gepleegd door honden. Dat personage heeft, doordat de helft van zijn gezicht ernstig is beschadigd, ook iets wolfsachtig. Maar dat er in iedereen een wolf schuilgaat is natuurlijk waar het echt om draait. Dat ligt er allemaal wat dik bovenop. Daarnaast een heel moeizame oom-nichtrelatie waar ik erg moe van werd. Verder erg veel woorden en gedachtespinsels. Nee, boeien kon het me niet. Na googelen begreep ik dat dit het derde boek in de reeks over Cree Black is. Zij zou beschikken over een speciaal zintuig dat waar kan nemen over de grens van gene zijde. In dit boek echter komt die gave niet aan bod. De conclusie luidt dat de mensen die het betreft een 'af' leven hebben geleid. Het heeft mij niet overtuigd. |
Uitgeverij Luitingh tweede druk juli 2007 429 pagina's vertaald door Robert Vernooy |
Hierboven schreef ik over de wolf die in iedereen schuilgaat. Maar het gaat vooral ook over het accepteren van afwijkingen. In de dagboeken uit 1889 staat de afwijking van de Victoriaanse moraal centraal. En ook de vraag of liefde die kan overwinnen. In het verhaal uit het nu staat dezelfde vraag centraal. In beide verhalen: wat maakt iets tot een mens en wat tot een onmens? Waar ligt de grens? Boek gaat in de ruildoos. |